توضیحات
Populus alba, commonly called silver poplar, silverleaf poplar, or white poplar, is a species of poplar, most closely related to the aspens (Populus sect. Populus). It is native to a region spanning from the Atlas Mountains of Africa, through most of South and Central Europe, into Central Asia; it has been introduced to many temperate, moist regions worldwide. It grows in moist sites, often by watersides, in regions with hot summers and cold to mild winters
سپیدار، سفیدار (نام علمی: Populus alba) (یا به طور دقیق‌تر سپیدار اوراسیایی)، درختی است از راسته مالپیگی‌سانان (Malpighiales)، تیرهٔ بیدیان (Salicaceae) است.
سپیدار درختی برگریز است با شاخه‌های گسترده و فرم باز و ارتفاع زیاد که گاهی به ۲۵ متر نیز می‌رسد. پوست تنهٔ آن سفید مایل به خاکستری و شاخه‌هایش سفید مایل به سبزند. شاخه‌ها و جوانه‌ها با پرزهای سفید و نرم پوشیده شده‌است. ریشه‌های سطحی و با رشد افقی و بسیار قوی و نفوذگر هستند. سپیدارها معمولاً به صورت قلمستان کاشته می‌شوند و بعد از بزرگ شدن بریده و با آنها برای ساخت تیر چوبی، کاغذ و مبل استفاده می‌شود. سپیدار در اصفهان بسیار انبوه است. این درخت دارای رشد زیاد است.
برگ‌ها ساده و متناوب به طول ۴ تا ۱۵ سانتی‌متر و عرض ۴ تا ۹ سانتی‌متر، دندانه‌دار و دارای ۵ لوب عمیق است. سطح فوقانی سبز تیره براق و سطح زیرین آنها سفید مات و پوشیده از کرک‌های نرم می‌باشد. سطح زیرین برگ‌های سپیدار دارای کرک‌های سفیدی است و سطح فوقانی برگ‌ها سبز تیره است و همین اختلاف رنگ زیاد سبب می‌شود هنگام تکان خوردن برگ‌ها، به نظر برسد درخت برق می‌زند. به غیر از سطح زیرین برگ‌ها، جوانه‌ها و دانه‌های این درخت نیز با کرک‌های سفید پوشیده شده‌است. به همین دلیل به آن سپیدار (سپید+دار) یا درخت سپید گفته می‌شود. پیش از ریزش برگ‌ها رنگ طلائی روشن تا زرد به خود می‌گیرند.
گل‌ها در گل آذین دم گربه‌ای و فاقد ارزش زینتی ظاهر می‌شوند. میوهٔ سپیدار ارزش زینتی ندارد. ریشه‌اش سطحی، گسترده است.
مقاوم به گرما و سرما، سازش‌پذیر. شرایط ساحلی و همچنین بادهای متوسط را تحمل می‌کند.
در هر نوع خاکی به خوبی رشد می‌کند. خاک‌های مرطوب و خشک را تحمل می‌کند. در تابش مستقیم نور خورشید و نیم‌سایه خوب رشد می‌کند.
هرس: هرس‌های سنگین را قبول می‌کند. نهال جوان نیاز به هرس فرم دارد. مناسب‌ترین زمان برای هرس، فصل پاییز می‌باشد زمان هرس معمولاً در اوایل زمستان انجام می‌گیرد.
از چوب این درخت برای ایجاد سایبان، کنترل فرسایش خاک و در صنایع کاغذسازی و جعبه‌سازی استفاده می‌شود.
در یک اشتباه رایج عامیانه، درختان تبریزی و سپیدار را برخی در گفتار صنوبر می‌گویند. از نیمهٔ دوم سدهٔ چهاردهم بدین سو این اشتباه به برخی کتاب‌ها نیز راه یافته‌است.
